Żyję, szyję i …

Żyję, szyję i na nic mi ostatnio nie starcza czasu. Ciekawe, czy to ja tak zwolniłam, czy to wszystko dookoła przyśpieszyło 😉 Prócz zajmowania się dziećmi, domem i szyciem quiltu ślubnego, właściwie nic innego nie robię. Powoli robi się ze mnie odludek. Myślę, że gdyby nie internet, to w ogóle nie miałabym kontaktu z ludźmi. Zdecydowanie odwykłam od pisania postów na blogu, ciężko uporządkować mi myśli w głowie, myślę, że po prostu mam ich zbyt wiele. Doszłam jednak do wniosku, że im dłużej będę to odwlekała, tym ciężej mi później będzie. Nie mogę na razie pokazać tego nad czym pracuję, myślę jednak, że już wkrótce skończę i będę mogła umieścić zdjęcia gotowej pracy – będziecie mogli sami zobaczyć nad czym tak pracowałam.

Tak to właśnie ze mną jest ostatnio. Człowiek siedzi w domu i nic tylko kłębią się w głowie pytania, które później męczą. Pytań jest wiele najwięcej jednak takich związanych z obecnym projektem. Jak zrobić to czy tamto, czy wybrać takie pikowanie czy inne, czy te kolory do siebie pasują czy może lepiej ich nie łączyć … takie pytania mnożą się w mojej głowie i chyba pozbędę się ich dopiero gdy skończę. Czasem zaczynam dochodzić do wniosku, że może lepiej byłoby podzielić się z kimś swoimi przemyśleniami … jednak po kilku chwilach znowu stwierdzam, że lepiej uczyć się samemu na własnych błędach, wyciągać wnioski lub nawet je spisywać i cieszyć się z mądrości, której dzięki temu przybywa 🙂

Kilka takich mądrości przychodzi mi do głowy, na przykład: instrukcja obsługi (w tym przypadku maszyny do szycia) jest po to by jej używać. Wiadomo jednak, że indywidualistka ze mnie, więc nie zawsze się do tego stosuję i często eksperymentuję, co czasem skutkuje tym, że i tak ostatecznie do instrukcji wracam. Bo po co iść prosto jak można na około 😉

Kolejna z moich mądrości szyciowych dotyczy szpulek na nici. Zdecydowanie nie będę więcej kierowała się wyborem ulubionego koloru przy ich kupnie. Używam szpulek plastikowych zalecanych przez producenta, tej samej firmy co maszyna… pech jednak chciał, że upodobałam sobie różowe szpulki.  I cały problem w tym, że właśnie te różowe szpulki pękają mi przy nawijaniu nici. Kilka osób pomagało mi znaleźć przyczynę ich pękania, za co dziękuję, miło wiedzieć, że nie jestem odosobnionym przypadkiem. Hipotez było sporo, kontaktowałam się z przedstawicielem producenta i nasuwają mi się jedynie dwa wnioski, albo mam wadliwe szpulki, albo zbyt ściśle nawijam nitkę na szpulki… drugi wniosek odpada po zastanowieniu, bo przecież maszyna sama nawija nici a poza tym przeźroczyste szpulki, których również używam w identyczny sposób nie pękają… dziwne prawda. Kilka osób polecało mi użycie szpulek metalowych i naprawdę chciałam spróbować, jednak producent odradza stosowania metalowych szpulek w jakichkolwiek nowych domowych maszynach do szycia, twierdząc, że wywołują z duże tarcie i w efekcie mogą uszkodzić maszynę. I tak wyciągając wnioski na przyszłość pożegnałam się z momi ulubionymi różowymi szpulkami 🙁

Mądrość numer trzy: szyjąc używam okularów ochronnych. Czy ktoś z was używa okularów ochronnych pracując na maszynie do szycia? Ja tak się do tego przyzwyczaiłam, że nawet bez nich nie zaczynam szycia. Co prawda nigdy nie oberwałam nigdy złamaną igłą w oko i mam nadzieję, że nigdy tego nie doświadczę… miałam jednak kilka niefortunnych wypadków z oczami, których skutki odczuwam do dziś, wolę więc dmuchać na zimne. Jak mówią przezorny zawsze ubezpieczony – bardzo ważna myśl dla osoby, która sama sobie potrafi zrobić krzywdę, przypadkiem oczywiście 😉

Moja szyciowa mądrość numer cztery: do spinania kanapki używam wykrzywionych agrafek i łyżeczki 🙂 Bardzo fajny i prosty sposób spinania wszystkich warstw, bez uszkadzania którejkolwiek z nich. Sposób ten podpatrzyłam kiedyś w „Quilty”, znalazłam nawet te odcinki o podstawach pikowania ręcznego i maszynowego, w których był miedzy innymi sposób z łyżeczką:

Takich mądrości szyciowych jeszcze mogłabym kilka wymienić, jednak nie będę was dzisiaj niepotrzebnie zamęczać. Obiecuję, że jeżeli przypomni mi się jakaś bardzo ważna myśl, to ją tu przedstawię.

Pozdrawiam was ciepło i dziękuję wszystkim, którym chciało się przebrnąć przez część myśli kłębiących się w mojej głowie 🙂 Przy okazji zapraszam wszystkich, którzy się za mną stęsknili na mój fanpage… tam ostatnio częściej można mnie spotkać – mam jednak nadzieję, że niedługo się to zmieni i to na blogu będę częściej 🙂